Leikið með hjartanu.

Maður gat ekki annað en verið stoltur þegar maður horfði á landsleikinn
við Serbíu í gærkvöldi, ekki bara út af frábærum leik hjá vel þjálfuðu
Íslensku liði heldur varð það dugnaðurinn og leikgleðin sem vakti upp
bæði gleði og stolt hjá manni því þarna voru á ferðinni leikmenn sem
spiluðu með hjartanu fyrir þjóð sína. Þótt aðsóknarmet hafi verið
slegið þá fynnst manni alltaf hálf ömulegt að sjá stúkuna tóma öðru
meginn sérstaklega vegna þess að þetta snýr alltaf beint að
sjónvarpsvélunum þannig það er eins og það sé verið að leika á tómum
vellinum. Annað hvort þarf að færa sjónvarpsvélarnar hinum meginn á
völlinn eða allir að mæta og fylla völlinn, sem ég efast ekki um að gerist á næsta heimaleik.  
Í framhaldi af þessum frábæra árangri þá held ég að KSÍ verði að fara
að taka sig saman í andlitinu og hlúa betur að kvennaboltanum með auknu
fjármagni og þá mætti nú fara eftir árangri og minka fjársteymið til
karlaliðsins meðan þeir leika eins og þeir hafa verið að gera, maður
veit að það er stundum alltof miklar kröfur gerðar til þeirra, en það
er lágmark að leika af gleði og með hjartanu þegar spilað er fyrir þjóð
sína.

Úrslitin framar björtustu vonum